អនុស្សាវរីយ៍​មួយ​នៅ​ប្រទេស​ថៃ

  • 2016-07-29 13:05:45
  • ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

កាល​ពី​ឆ្នាំ​មុន​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​លេង​ប្រទេស​ថៃ ជាមួយ​អ្នក​ផ្ទះ​ ហើយ​ guide​ គាត់​បាន​នាំ​ទៅ​លេង​ Underwater world ដែល​ជា​អាង​ចិញ្ចឹម​ត្រី​មួយ​ស្ថិត​នៅ​ខេត្ត​ឈុនបូរី​ អាច​ឱ្យ​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​​ដើរ​មើល​ត្រី​ពី​ខាង​ក្រោម​អាង​កញ្ចក់​បាន។ ហើយ​នៅ​ទី​នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​រឿង​ហួស​ចិត្ត​មួយ!

 

ភាសា​ថៃ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​យក​ជា​ការ​បាន​ទេ បើ​ទោះ​បី​ជា​រៀន​អស់​រយៈ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ​ក៏​ដោយ ពេល​កំពុង​ដើរ​មើល​ក៏​មាន​បុរស​ម្នាក់​ស្ពាយ​កាមេរ៉ា​ ដើរ​តាម​ភ្ញៀវ។ គ្រាន់​តែ​មើល​ក៏​ដឹង​ថា​ជា​អ្នក​ប្រមាញ់​រូប ផ្ដិត​ភ្លាម​ ដាក់​តាំង​ភ្លែត​ ហើយ​បើ​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​ណា​ចង់​បាន​រូប​ខ្លួន​ឯង​ទាល់​តែ​បង់​ប្រាក់​ឱ្យ​អ្នក​ថត​នោះ​​។

 

ដំបូង​ខ្ញុំ​ស្មាន​តែ​មាន​នៅ​ភូមិ​វប្បធម៌​​សៀមរាប​ ព្រោះ​កាល​ទៅ​លេង​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន​មាន​អ្នក​ឆ្មក់​ថត​រូប​​អស់​​មួយ​ម៉ឺន​ពីរ​ពាន់​ម្ដង​ហើយ តែ​​នៅ​ថៃ​ក៏​មាន​ដែរ។

មុន​មក​មើល​ត្រី​ក្រោម​ទឹក​នេះ​ ខ្ញុំ​អស់​១០០​បាត​ម្ដង​ហើយ​នៅ​ឯ​ភ្នំ​ព្រះ​ ចឹង​គ្មាន​លុយ​ឯ​ណា​មក​ទិញ​រូប​ទៀត​ទេ ម្យ៉ាង​បើ​ឃើញ​រូប​ខ្លួន​​ឯង​គេ​ដាក់​តាំង​ហើយ​ មិន​យក​ក៏​មិន​កើត​​ ហើយ​ណា​មួយ​រូប​ថត​ឆ្មក់​ចឹង​ មុខ​ខ្ញុំ​វា​មិន​សូវ​ស្អាត​ទេ។

 

 

ទិដ្ឋភាពនៅUnderwater world

 

ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​​ក៏​រក​នឹក​ពាក្យ​ជា​ភាសាថៃ​​ដើម្បី​ទុក​ប្រាប់​ បុរស​អ្នក​ដើរ​ថត​រូប​នោះ កុំ​ឱ្យ​ថត​រូប​ខ្ញុំ​​ ព្រោះ​មាន​តែ​ភាសា​ថៃ​ទេ ទើប​ស្រួល​ បើ​និយាយ​អង់គ្លេស​​ខ្លាច​​គេ​មិន​យល់​ ព្រោះ​នៅ​ហ្នឹង ​​អ្នក​ខ្លះ​អត់​ចេះ​អង់គ្លេស​ទេ។

 

ដើរ​ផង​រក​នឹក​ផង គ្មាន​បាន​មើល​ត្រី​ មើល​ស្អី​ទេ គិត​តែ​គិត​ថា​ពាក្យ​ «កុំ​» ថៃ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច? «ថត» ថៃ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច? «រូប​» ថៃ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច? «ខ្ញុំ​»​ថៃ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច? ការ​ពិត​ទៅ​ពាក្យ​អស់​ហ្នឹង​ធ្លាប់​រៀន​អស់​ហើយ តែ​ក៏​ប្រគេន​ឱ្យ​គ្រូ​វិញ​ដែរ។ រក​នឹក​ទម្រាំ​ឃើញ​ ខ្ញុំ​ក៏​ដើរ​ទៅ​កាន់​បុរស​អ្នក​ថត​រូប​នោះ​ ដែល​កំពុង​តែ​ភ្លឹបភ្លែតៗ​​ចាំ​ឆ្មក់​ថត​រូប​ខ្ញុំ​៖ «យ៉ា​ថាយ​ផាប​ឆាន់​ណៈ!» «បាទ?» គាត់​បែរ​ជា​ឆ្លើយ​ថា​«បាទ»​ហើយ​ធ្វើ​មុខ​ស្លឺ​ដាក់​ខ្ញុំ​ទៀត! «ពូ​ឯង​ខ្មែរ​ទេ?» ខ្ញុំ​សួរ «បាទ! ខ្ញុំ​ខ្មែរ​តើ!» «ងាប់!... ហើយ​ម៉ាង៉ៃ​មិន​មាត់​​អី​ម៉ាមាត់​ ខ្ញុំ​ណេះ​ស្មាន​តែ​ថៃ​ខំ​និយាយ​ថៃ...» «ខ្ញុំ​ស្មាន​តែ​ចែ​ឯង​ថៃ​តើ! មាន​ដឹង​ថា​ខ្មែរ​ណា...»

ទាំង​អ្នក​ផ្ទះ​ និង​ ពូ​ថត​រូប​នោះ​នាំ​គ្នា​សើច​ហួស​ចិត្ត! ខ្ញុំ​ឯណេះ​ខំ​អង្គុយ​រក​នឹក​ពាក្យ​ចង់​ផ្ទុះ​ខួរ ដល់​និយាយ​ទៅ​យ៉ាង​ឡូយ​... គាត់​ថា​គាត់​ខ្មែរ​សោះ។

មុន​ពេល​ទៅ​ដល់​សណ្ឋាគារ​បាងកក​ឡាន​​បាន​ឈប់​នៅ​​នៅ​ស្រះកែវ​ដើម្បី​បាន​ញ៉ាំ​អាហារ​សម្រន់​បន្តិច​បន្តួច។ ​នៅ​​​ទី​នោះ​មាន​អ្នក​លក់​ដូរ​ជា​ច្រើន​ជា​ជន​ជាតិ​ថៃ​ខ្លះ​ចេះ​អង់គ្លេស​ ខ្លះ​មិន​ចេះ​ ទាល់​តែ​ធ្វើ​កាយ​វិការ​ទើប​យល់​ន័យ​គ្នា ហើយ​​ខ្លះ​​ទៀត​ជា​ខ្មែរ​ដែល​​ក៏​ងាយ​ស្រួល​​សម្រាប់​ទេសចរ​ដែល​ចេះ​ថៃ​មហា​ឆ្អិនឆ្អៅ​ដូច​ខ្ញុំ​។

 

​​កូន​ក្មេង​ក៏​ស្គាល់​អារម្មណ៍​ស្រឡាញ់​ឬ​មិន​ស្រឡាញ់​ដែរ

 

អត្ថបទ៖ ភ្លេចភ្លាំង

រូបថត៖ ផ្ដល់ឱ្យ

 

មាន​រឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែកសូមផ្ញើទៅកាន់ e-mail: kong.chanvanneng@sabay.com

ឬទូរសព្ទទៅកាន់លេខ ០១០ ៧០០ ៧២៧

ចុចអានអត្ថបទ មនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ ទាំងអស់ដើម្បីដឹងពីរបៀបនៃការសរសេរផ្សេងៗគ្នា

 

អត្ថបទពេញនិយម
អត្ថបទថ្មី