ជួប​តែ​ម្ដង​ ចាំ​មួយ​ជីវិត

  • 2015-11-20 15:03:07
  • ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

 

អាច​និយាយ​ថា​ជា​រឿង​គួរ​ឱ្យ​អស់​សំណើច​ ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​ជា​ចាំ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​ជួប​គ្នា​បាន​តែ​ម្ដង​គត់​ក្នុង​ជីវិត​នេះ​។ រឿង​ហេតុ​វា​កើត​ឡើង​ដោយ​សារ​ច្រឡំ​ មនុស្ស​ និង លង់​ទឹក​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​និង​មិត្តភ័ក្ដិ​ស្រីៗ​ខ្ញុំ ៤​នាក់​ទៀត​ទៅ​លេង​សួន​ទឹក​មួយ​កន្លែង​នៅ​ព្រែក​ឯង។ ពេល​បាយ​រួច​ពួក​យើង​ផ្ញើ​ឥវ៉ាន់​ហើយ​ចុះ​ទៅ​លេង​ទឹក​ ពួក​យើង​ចូល​ចិត្ត​កាន់​ដៃ​គ្នា​ដើរ​ជា​ជួរ​ព្រោះ​ខ្លាច​វង្វេង​គ្នា​។ ទៅ​​លេង​កន្លែង​ចំណោត​​ឥន្ទធនូ ខ្ញុំ​ស្មាន​ថា​មិត្តភ័ក្ដិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ទៀត​ដើរ​ពី​ក្រោយ​ខ្ញុំ​ ទើប​ឈោង​ទៅ​ទាញ​ដៃ​គេ​ ឱ្យ​ជាប់​ព្រោះ​ចង់​ដើរ​អោយ​ទាន់​ៗ​គ្នា។ ស្រាប់​​តែ​គេ​ហៅ​ខ្ញុំ «ចែ! ច្រឡំ​មនុស្ស​ហើយ»។

 

ពេល​ងាក​ទៅ​ខ្ញុំ​ខ្មាស​គេ​មិន​ស្ទើរ​នោះ​ទេ គេ​ស្លៀក​តែ​ខោ​ខ្លី​មួយ​ទេ​ (ព្រោះ​ប្រុស​ៗ​គេ​តម្រូវ​អោយ​ស្លៀក​អញ្ចឹង) ឈរ​មើល​ខ្ញុំ​ភ្លឹះៗ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ប្រញាប់​លែង​ដៃ​គេ​ភ្លាម​ហើយ​សុំ​ទោស​គេ​ផង។ ជាមួយ​គ្នា​នោះ​ប្រុសៗ​មួយ​ក្រុម​ ឈរ​នៅ​លើ​ប៉ម​ ស្រែក​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ​ ខ្ញុំ​ឮ​ទៀត​ថា​គេ​ហៅ​ឈ្មោះ​ម្នាក់​ហ្នឹង​ថា ទ្រី។

 

មិត្តភ័ក្ដិ​ខ្ញុំ​ក៏​ខ្មាស​គេ​មិន​ចាញ់​ខ្ញុំ​ដែរ​ ដូច្នេះ​ពួក​នាង​ប្រញាប់​អូស​ដៃ​ខ្ញុំ​ចេញទៅ​ ក្រោម​ក្រសែ​ភ្នែក​ឡកលើយ​ពី​ពួក​ប្រុសៗ។

 

អត់​ទាន់​ចប់​ត្រឹម​ប៉ុណ្ណឹង​ទេ​! ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​អត់​ចេះ​ហែល​ទឹក​ទើប​រៀន​ហឹប​ទឹក​ម្នាក់​ឯង​ ឯ​​ពួក​នាង​ក៏​ចូល​បន្ទប់​ទឹក​អស់​ដែរ។ ពេល​ដែល​អត់​ដង្ហើម​ហឹប​ទឹក​ មាន​អារម្មណ៍​ថា​ខ្លួន​ឯង​អណ្ដែត​ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​ក៏​ហែល​ខ្វៃ​ទៅ​មុខ​បាន​ពីរ​បី​វិនាទី​ ក៏​លិច​ស្រឹម​​ទៅ​បាត​ មិន​ទាន់​ងើប​វិញ​ខ្លួន​ ឯង​ផង​ ក៏​មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ចូល​មក​លើក​ខ្លួន​​ខ្ញុំ​ឡើង គឺ​ម្នាក់​ប្រុស​ដែល​ខ្ញុំ​អូស​ដៃ​អម្បាញ់មិញ។

 

គ្រាន់​តែ​ឃើញ​គេ​ខ្ញុំ​នេះ ភ័យ​ញ័រ​ដៃ​ញ័រ​ជើង។ ឯ​គេ​សួរ​ខ្ញុំ​ដូច​អត់​មាន​រឿង​អី​កើត​ឡើង «ចែ​លង់​ទឹក​មែន​ចែ?»។

 

 

(រូបតំណាង)

 

គេ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា​ចែៗ​ ហើយ​សួរ​ខ្ញុំ​បែប​ឆោត​ៗ! មក​លង់​យ៉ាង​ម៉េច​បាន​បើ​ទឹក​ត្រឹម​ចង្កេះ​ហ្នឹង?​ តែ​មក​ពី​ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​គ្រប់​គ្រង​ដង្ហើម​ទើប​ លិច​ភ្លឹប​ដូច​ដុំ​ថ្ម​បែប​នេះ។ ខ្ញុំ​ក៏​គ្រវី​ក្បាល​ហើយ​ ដើរ​គេច​ចេញ​ពី​គេ ឯ​ប្រុសៗ​មួយ​ក្រុម​នោះនៅ​​​​តែ​ហ៊ោ​ថា «អឺ​! អា​ទ្រី​ហ្អែង!»។ ខ្ញុំ​មិន​យល់​ថា​ពួក​គេ​ចង់​បាន​ន័យ​ថា​ម៉េច​ទេ ខ្ញុំ​ដឹង​តែ​ត្រូវ​ដើរ​គេច​អោយ​លឿន​ៗ ហើយ​សម្រេច​ថា​ឈប់​លេង​ទៀត​ ក៏​នាំ​គ្នា​ផ្លាស់​ខោអាវ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។

 

ពេល​ដែល​ដើរ​ចេញ​ទៅ​ជាមួយ​នឹង​មិត្តភ័ក្ដិ​ខ្ញុំ​ ម្នាក់​ទ្រី​ហ្នឹង​ ក៏​ស្រែក​ដាក់​ខ្ញុំ​ថា​ «ចែ! កាន់​ដៃ​កូន​ប្រុស​គេ​ហើយ​រត់​ចឹង​ហ្អេ?»។ ហើយ​មិត្តភ័ក្ដិ​គេ ក៏​ហ៊ោ​ឡើង​ដូច​បាន​ជួប​តារា​ល្បី។ ខ្ញុំ​គ្មាន​ធ្វើ​អី​បាន​ក្រៅ​ពី​រត់​ទៅ​អោយ​កាន់​តែ​លឿន​ទេ​ ខ្មាស​គេ​មិន​ស្ទើរ​ មក​ច្រឡំ​មនុស្ស​កណ្ដាល​ថ្ងៃ​ ហើយ​ជា​ប្រុស​ស្អាត​ទៀត។

 

តាំង​ពី​មក​ពី​សួន​ទឹក​ហ្នឹង​វិញ​​មក ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្ដើម​គិត​ដល់​គេ​ និង​នឹក​ឃើញ​ដល់​សម្ដី​ដែល​គេ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា «ចែ!» ។ អោយ​តែ​អ្នក​ណា​ហៅ​ខ្ញុំ​ចែ​ គឺ​ខ្ញុំ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ទេ និយាយ​ទៅ​គឺ​ខ្ញុំ​ស្អប់​ពាក្យ​​ហ្នឹង ប៉ុន្តែ​ពេល​នឹក​ឃើញ​ដល់​ពេល​ដែល​ម្នាក់​ទ្រី​ហ្នឹង​ហៅ​ខ្ញុំ​ បែរ​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ជា​ម្យ៉ាង​ដែរ​!

 

 

ខ្ញុំ​មិន​យល់​ទេ​ថា​ រឿង​បាន​កើត​ឡើង​បី​ឆ្នាំ​ហើយ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ចាំ​គេ​បាន​យ៉ាង​ល្អ មិន​ដឹង​ថា​មក​ពី​ ខ្ញុំ​​ច្រឡំ​កាន់​ដៃ​គេ​ ឬ​ ក៏​គេ​បាន​លើក​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ទឹក ឬ​មួយ​ក៏​មក​ពី​គេ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា​ចែ​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មិន​យល់​ខ្លួន​ឯង​ គ្រាន់​តែ​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​ចាំ​គេ​បាន​ ជា​ពិសេស​​ទឹក​មុខ​បែប​ឡប់ៗ​របស់​គេ៕

 

ចុចអាន៖ ហេតុអ្វី​ពុក​ទៅ​ចោល​កូន?​

ចុចអាន៖ នាង​ឆ្នាស​ប៉ុន្តែ​គួរ​ឱ្យ​ស្រឡាញ់  

អត្ថបទ៖ អា​នាថ​​​​​​​​​​​

 

មាន​អត្ថបទ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​មនុស្ស​ដែល​អ្នក​ចងចាំ​ ចង់​ឲ្យ​ Sabay ​ចុះ​ផ្សាយ​ សូម​ទាក់ទង៖ អ៊ីមែល៖ kong.chanvanneng@cidc.com.kh ឬ ទូរសព្ទ៖ ០១០ ៧០០ ៧២៧

 

ចង់​ដឹង​លក្ខខណ្ឌ​ដើម្បី​សរសេរ​ផ្ញើ​មក​កាន់ ​Sabay ​បានសូមចុចត្រង់នេះ

 

 

អត្ថបទថ្មី