ហេតុអ្វីសុខៗអូនខឹងបង?

2016-08-19 18:22:27
ចំនួនមតិ 0 | ចំនួនចែករំលែក 0

ចន្លោះមិនឃើញ

ខ្ញុំបាទឈ្មោះ Moon សព្វថ្ងៃកំពុងរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យមួយនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។

ខ្ញុំបាទមានរឿងរ៉ាវមួយនិយាយពីប្រវត្តិស្នេហ៍របស់ខ្ញុំបាទផ្ទាល់ កាលរៀននៅវិទ្យាល័យហេងសំរិនព្រៃល្វា។ ស្នេហារបស់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនៅពេលខ្ញុំរៀននៅថ្នាក់ទី១០ នៃវិទ្យាល័យហេងសំរិនព្រៃល្វា។

នៅពេលដំបូងនៅមុនពេលប្រឡងថ្នាក់មធ្យមសិក្សាបឋមភូមិ ខ្ញុំរៀនអនុនៅវិទ្យាល័យដែលនៅឃុំផ្សេងពីវិទ្យាល័យហេងសំរិនព្រៃល្វា គឺអនុវិទ្យាល័យពាមមង្គលបូរី ដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីវិទ្យាល័យប្រហែល ជា ១០គីឡូម៉ែតពីគ្នា។

នៅពេលប្រឡងទី៩ ខ្ញុំត្រូវប្រឡងនៅវិទ្យាល័យហេងសំរិនព្រៃល្វា ពេលដែលប្រឡងនោះហើយខ្ញុំក៏បានឃើញនារីម្នាក់ ហើយខ្ញុំក៏បានចាប់ចិត្តស្រឡាញ់។

ពេលវេលានៃការប្រឡងថ្នាក់មធ្យមសិក្សាបឋមភូមិនេះហើយ ដែលខ្ញុំបានឃើញនាង។ នាងមិនសូវជាស្អាតប៉ុន្មានទេ តែខ្ញុំចាប់ចិត្តលើនាង។ នៅថ្ងៃទី ០៥ ០៦ កក្កដាឆ្នាំ ២០១០ ជាថ្ងៃប្រឡង វាហាក់ដូចជាលឿនណាស់! ២ថ្ងៃនោះប្រៀបបានតែមួយនាទីសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យវាឈប់ដើរនៅជារៀងរហូតតទៅ។ ក្រោយពីប្រឡងចប់ហើយ ខ្ញុំរង់ចាំដល់ថ្ងៃចេញលទ្ធផលប្រឡងដើម្បីបានទៅមើលលទ្ធផល ហើយអាចឃើញមុខនាងទៀត។

តែពេលចេញលទ្ធផលប្រឡងខ្ញុំមិនទៅមើលទេ ហើយផ្ដាំឱ្យមិត្តភក្តិមើលឱ្យផង។ នៅពេលដែលដល់ថ្ងៃដាក់ពាក្យចូលរៀន ខ្ញុំត្រូវជិះទូកដរ ឆ្លងកាត់បឹងវាលដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ដើម្បីទៅដាក់ពាក្យចូលរៀនថ្នាក់ទី១០។ ពេលថ្ងៃដាក់ពាក្យនោះ កឺនៅថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០១០។ វាមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេឬ? ខ្ញុំបានជួបនាងទៀត ទាំងពេលមើលឈ្មោះប្រឡង ទាំងពេលប្រឡងបន្ទប់ជាមួយគ្នា អង្គុយតុជាប់គ្នាទៀត ជួបទាំងពេលដាក់ពាក្យចូលរៀន ហើយរៀនថ្នាក់ជាមួយគ្នាទៀត។

(រូបតំណាង)

នៅពេលរៀននៅថ្នាក់ទី១០ ខ្ញុំហាក់ដូចជារំភើបខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំលួចមើលនាង រហូតពេលខ្លះ នាងលែងហ៊ានមើលខ្ញុំ ដោយសារខ្ញុំមើលពេក។ ពេលវេលាសែនលឿនណាស់ ថ្នាក់ទី១០ បានកន្លងផុតយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ពេលចូលរៀនថ្នាក់ទី១១ នាងបានដូរថ្នាក់ទៅរៀនថ្នាក់ទី១១ A វិញ តែខ្ញុំមិនបានដូរតាមនាងទេ ព្រោះថ្នាក់នៅជាប់គ្នា ខ្ញុំនៅតែអាចឃើញនាង។

វិទ្យាល័យខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទី១១ មានរហូតដល់ ៧ថ្នាក់ ហើយថ្នាក់នីមួយៗមានសិស្សរហូត៤០នាក់។ កាលរៀនថ្នាក់ទី១១ ខ្ញុំលួចស្រឡាញ់នាងតែមិនហ៊ានសារភាព ព្រោះពួកយើងសុទ្ធតែនៅរៀនទាំងអស់គ្នា។

ពេលចូលរៀនថ្នាក់ទី១២ ពួកយើងខិតខំរៀនណាស់ព្រោះត្រូវប្រឡងទុតិយភូមិ។ ពិសេសពេលរៀនត្រៀមប្រឡងថ្នាក់ទី១២នោះមានរយៈពេល១ខែមុនពេលប្រឡង ខ្ញុំចង់ឱ្យពេលនោះឈប់ដើរ។

ខ្ញុំមិនដែលគិតហ៊ានសារភាពប្រាប់នាងទេ ព្រោះយើងសុទ្ធតែនៅរៀនវិទ្យាល័យប៉ុណ្ណោះ ហើយពួកយើងនៅក្មេង។ ពេលប្រឡងបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ នៅថ្ងៃ ០៥ ០៦ ០៧ សីហាឆ្នាំ ២០១៣ ខ្ញុំនៅតែអង្គុយជិតនាង ព្រោះដោយសារឈ្មោះរបស់នាមត្រកូលយើងដូចគ្នា។ ពេលប្រឡងបានបញ្ចប់ សូម្បីតែមិត្តភ័ក្ដិធ្លាប់រៀនជាមួយគ្នា ក៏មិនអាចបានជួបគ្នាឡើយ។ ពួកយើងទាក់ទងគ្នា តែតាមទូរស័ព្ទប៉ុណ្ណោះ។ ចាប់ពីថ្ងៃដែលប្រឡងបានបញ្ចប់ទៅ យើងទាក់ទងគ្នាតែតាមទូរស័ព្ទ មិនដែលបានជួបមុខផ្ទាល់ឡើយ។ ខ្ញុំនិយាយទូរសព្ទជាមួយនាងស្ទើររាល់យប់។ តែការនិយាយបែបនាងជាមួយ មិនដឹងថានាងគិតយ៉ាងណាទេ? តែសកម្មភាពបែបនេះ វាបានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលរៀនឆ្នាំទី១ ទី២ នៅសាកលវិទ្យាល័យ ខ្ញុំមិនហ៊ានសារភាពប្រាប់នាងនោះទេ ព្រោះខ្លាចនាងបដិសេធ។ នៅឆ្នាំទី៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦នេះ ខ្ញុំបានសារភាពប្រាប់នាង តែលទ្ធផលដូចអ្វីដែលខ្ញុំបារម្ភមិនខុសទេ នាងបានបដិសេធពិតមែន នាងបានប្រាប់ថា មិនទាន់ចង់គិតរឿងស្នេហាទេ។ នាងថាពួកយើងសុទ្ធតែនៅរៀនដូចគ្នា ចាំពួកយើងរៀនចប់សិន។

អ្វីដែលខ្ញុំមិនអស់ចិត្តនោះ ដោយសារសកម្មភាពរបស់នាងធ្វើឱ្យខ្ញុំសង្ឃឹមថា នឹងបាននាងជាគូកៀកកើយរហូតដល់ចាស់។ យប់ឡើងChat Call និយាយជាមួយគ្នារហូតយប់ជ្រៅ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាយល់ពីបុរសម្នាក់នេះផង។ ពីមុន Chat Call តែពេលឥឡូវនេះ បានប្ដូរផ្លាស់អស់ហើយ។ យប់ដែលធ្លាប់ Chat Call ពេលមេឃភ្លៀងធ្លាក់ខ្ញុំដឹងត្រឹមថាខ្ញុំនឹកនាងណាស់។ អនុស្សាវរីយ៍ពីមុនបាត់ទៅណាអស់ហើយ? Chatទៅលែងឆ្លើយតម គ្រាន់តែ seen! Call ទៅបានត្រឹមតែ Call នាងលែងលើកហើយ! សូម្បីត្រឹមតែធ្វើជាមិត្តភ័ក្ដិក៏យើងមិនអាចដែរមែនទេ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថានាងផ្ដល់ឱកាសឱ្យខ្ញុំខ្លះ។

បើសិនជាអូនបានឃើញអត្ថបទនេះ បងសង្ឃឹមថាអូននឹងឈប់ស្អប់បង។ សុំត្រឹមតែឈប់ស្អប់បងទៅបានហើយណ៎ា! ពេលវេលាដែលយើងស្គាល់គ្នា៦ឆ្នាំហើយ។ មកដល់ពេលនេះ អ្វីដែលពួកយើងបានបង្កើតឡើង តើចង់ឱ្យវាចប់ត្រឹមនេះមែនទេ? បងនៅតែរង់ចាំអូនជានិច្ចណាក្មេងល្អរបស់បង!

និស្ស័យអាចឱ្យយើងជួប ក៏អាចឱ្យយើងបែក

អត្ថបទ៖ Moon

មានរឿងរ៉ាវចង់ចែករំលែកសូមផ្ញើទៅកាន់ e-mail: kong.chanvanneng@sabay.com

ឬទូរសព្ទទៅកាន់លេខ ០១០ ៧០០ ៧២៧

ចុចអានអត្ថបទ មនុស្សដែលខ្ញុំចងចាំ ទាំងអស់ដើម្បីដឹងពីរបៀបនៃការសរសេរផ្សេងៗគ្នា